Tak pisze o Zmarłym w szkolnych kronikach "Budowlanka", której dyrektorem był od samego początku, obejmując to stanowisko w roku 1970. 

Stanisław Kumórek osiedlił się w Iławie po ukończeniu studiów w 1956 roku. Z wykształcenia inżynier, z natury humanista, przez wszystkie lata pracy zawodowej konserwatywnie realizuje własną wizję szkoły - szkoły aktywnej, otwartej na środowisko, wyzwalającej ambicje i uzdolnienia młodzieży. W pracy z ludźmi jest wymagający, ale również obiektywny i konserwatywny. Szkole poświęcił dużo osobistego czasu, zdolności i ambicji - większą część swojego życia.

Funkcję dyrektora szkoły pełnił od początku jej powstania, czyli od 1970 roku i sprawował ją do dnia 1 września 1991 roku.

Jako dyrektor szkoły poszukiwał nowych rozwiązań, modernizując bazę i dostosowując kierunki kształcenia uczniów do potrzeb środowiska. Z wielką troską angażował się w rozwój szkoły, warsztatów, a także działalność pozalekcyjną. Z pełnym szacunkiem i uznaniem należy docenić ogromny wkład pracy dyrektora.            

Dowodem na wyżej wymienione zasługi są liczne odznaczenia, z których przytoczymy tylko kilka:

Złota Odznaka Zasłużony Działacz Turystyki - 1976 r.,
Medal Komisji Edukacji Narodowej Nr 8603 - 1977 r.,
Złota Odznaka Zasłużony Działacz Turystyki Pracowników Spółdzielczości - 1978 r.,
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski - 1983 r.,
Odznaka Zasłużony Działacz Kultury - 1984 r.,
Medal za Zasługi dla Oświaty Województwa Olsztyńskiego - 1985 r.,
Zasłużony Nauczyciel PRL - 1987 r.

Do tej listy można dopisać jeszcze tytuł "Zasłużonego dla Miasta Iławy", nadany w roku 1989.

Swoim wspomnieniem o śp. Stanisławie Kumórku podzielił się dzisiaj Edward Bojko, miejski radny aktualnej kadencji, jego następca na stanowisku dyrektora "Budowlanki".

Został kierownikiem budowy, a za pół roku - dyrektorem szkoły. Trzeba było wszystko od początku zagospodarowywać. Pamiętam, bo byłem na otwarciu tej szkoły; jeszcze wtedy nie pracowałem. Cały teren trzeba było zagospodarować od początku, pobudować warsztaty z częścią administracyjną, a następnie inne budowy, które "Budowlanka" prowadziła, z młodzieżą. W tym było 30 mieszkań dla nauczycieli: dwa budynki na 1 Maja, tam jest 18 mieszkań oraz za "Weteranem", tam jest 12. Nie tylko nauczyciele "Budowlanki" je otrzymywali, ale też m.in. z "Mechanika" i liceum. Do 1991 roku kierował szkołą. 

Szkoła była placówką Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy, były 72 takie szkoły w Polsce. Należała do czołówki w Polsce wśród szkół CZSP. W sporcie na równi rywalizowaliśmy ze szkołami sportowymi z Zakopanego, które przygotowywały olimpijczyków, z Nowego Targu, były to szkoły mistrzostwa sportowego. W sportach zimowych, np. w 1979 roku, pokonaliśmy wszystkich. W letnich była bardzo wysoko postawiona lekka atletyka. W ogóle przodowaliśmy w Polsce w biegach na orientację. M.in. wiceburmistrz Lubawy aktualny dwukrotnie był mistrzem Polski w biegach na orientację. 

Młodzieżowa Orkiestra Dęta - Stanisław postanowił ją założyć w pierwszym roku swojej pracy. Szło różnie, ale kolejni kapelmistrzowie coś wnosili, aż pojawił się Bogdan Olkowski, którego ja zresztą podpowiedziałem. Orkiestra doszła do tego poziomu, że nie powstydził się jej przyjąć żaden kraj w Europie. Byłem dwa razy na Wyspach Brytyjskich, byliśmy dwa razy w Watykanie. W Londynie kilku Polaków podchodzi do mnie i mówi: Proszę pana, to nie jest możliwe, żeby orkiestra amatorska tak grała. To była bezwzględnie zasługa pana Stanisława Kumórka. 

To kilka zdań, które charakteryzują jego drogę życiową i to, co w Iławie robił, co po sobie zostawił.

Śp. Stanisław Kumórek spoczął na cmentarzu przy ulicy Ostródzkiej w Iławie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 23 kwietnia.

Red. kontakt@infoilawa.pl.