- Nasze serce zna tylko Bóg, więc nie można pewnych rzeczy zobaczyć. To nie jest tak, że od razu poznaję i opowiadam całą historię człowieka. To coś innego: po prostu zamykam oczy i mam wizję odpowiedzi na zadane mi pytanie – mówi.

"Wiem, jak to brzmi"

- Moja babcia była medium – ale medium nieaktywnym. Miała ten dar, ale nigdy nie zajmowała się tym zawodowo. Widziała cienie – ale zawsze stopował ją strach. Wiem, jak to brzmi. Ale właśnie wtedy zauważyłam, że i ja mam "to coś" – wspomina.

Jest osobą głęboko wierzącą – o tym więcej poniżej – ale jak przyznaje: trudno jest jej połączyć zajmowanie się jasnowidzeniem - z religią. 

- Fakt, że Kościół "kręci nosem" na jasnowidzenie. Jest ono postrzegane jako "wróżkowanie", kojarzone z ezoteryką. Ale ja nie jestem związana z ezoteryką - i na pewno nie jestem wróżką – podkreśla. - A w Kościele mamy przecież wiele przykładów mistyków – jak są oni w tym kontekście nazywani. Przykładem może być ojciec Klimuszko, który był zweryfikowanym, bardzo silnym medium, bardzo silnym jasnowidzem, zielarzem, doradcą duchowym. Święta Teresa od Dzieciątka Jezus miała przeżycia mistyczne związane z duszami osób zmarłych. Ojciec Pio miał dar, tak jak ja, retrokognicji, czyli widzenia przeszłości – tzn. jej skrawków.

U niej również, mimo czasem negatywnej percepcji, jest to połączone z wiarą. 

- Modlę się bardzo dużo za osoby zmarłe, za żywych również. Sprzątam stare, 100-letnie groby, zapalam świece, kupuję kwiaty, zamawiam Msze. Dbam o pamięć tych osób. Łączę mój dar z religią – myślę, że to jest możliwe, ale przyznam, że nieraz trudne – dodaje.

17 lat w zakonie. Ujawniła skandal 

Anna Kowalska opowiada nam, że 17 lat spędziła w zakonie Sisters of Mercy (Sióstr Miłosierdzia), diecezji amerykańskiej. Jeszcze wcześniej była... pustelnikiem.

Jako siostra zakonna była szczęśliwa, zajmowała się pomocą osobom bezdomnym, była wolontariuszką. 

- Nie żałuję niczego, jestem dumna z tego, kim byłam – mówi. - Czuję też dumę, że załatwiłam TĘ sprawę. Jest to związane z pedofilią w Kościele. Ksiądz został już usunięty nie tylko z parafii, ale też zawieszony z czynnościach kapłańskich. Zostanie wydalony ze stanu kapłańskiego. Ja poszłam z tym na policję. Wcześniej interweniowałam w kurii – ale kuria nie zareagowała.

Została wtedy usunięta z zakonu. Co prawda kiedy sprawa została wyjaśniona, inny biskup zaprosił ją z powrotem – ale odmówiła. W zastępstwie tego otrzymała śluby dziewic konsekrowanych.

Obrączka, biała suknia – ślub... z Bogiem

- W prawie cywilnym pozostaję singlem – ale w prawie kościelnym wzięłam ślub. Ślub z... Bogiem – mówi Anna Kowalska, mając na myśli złożone przez siebie śluby dziewic konsekrowanych – czyli publiczne zobowiązanie do zachowania dziewictwa przez całe życie.

Sam ślub? Jak mówi – przypomina taki "zwykły", między kobietą a mężczyzną.

- To bardzo piękna ceremonia. Tak – miałam białą suknię, miałam obrączkę, były kwiaty – wspomina.

Żywi i zmarli. Jak wygląda kontakt z zaginionymi i z "cieniami"

Annę Kowalską pytamy m.in. o to, czym się właściwie różni jasnowidz od medium. Medium, jak mówi, to ktoś, kto nawiązuje kontakt ze zmarłymi. Ona nazywa ich cieniami.

- Jest to inny rodzaj energii. Osoba żywa ma ciepłą energię, a zmarła – zimną – mówi Anna. - Kontakt z duszą możliwy jest na 10%, 20% - jeśli ma się wielkie szczęście. Przyjmujemy, że normalna rozmowa to 100% komunikacji (werbalnej) – komunikacja (mentalna) z duszą jest możliwa na 10-20%. To jest bardzo trudne. I nie każdy zmarły chce mówić. Natomiast żywi chcą tego kontaktu najczęściej dlatego, że albo nie zdążyli się pożegnać, albo chcą prosić o przebaczenie... W przypadku osób zaginionych - zawsze mam ten kontakt. Bo każdy chce zostać znaleziony. Nie spotkałam się ani razu z brakiem kontaktu.

Jak jednak przyznaje - jest to zwykle bardzo trudne doświadczenie.

- Poszukując osób zaginionych, odczuwam ich emocje i odczuwam to, co się wydarzyło. Jestem świadkiem tego, co się stało.

To często zdarzenia traumatyczne i poważne przestępstwa. Kobiety przed zaginięciem często padają ofiarami przestępstw, w tym na tle seksualnym – w takiej sytuacji według Anny zdarzają się blokady – blokuje osoba zaginiona albo zmarła, która nie chce, aby ktokolwiek zobaczył zdarzenie, albo ta blokada jest po stronie jasnowidza.

- Taka sytuacja miała miejsce w przypadku Kayli Berg, teraz prowadzę taką sprawę (to Amerykanka, która zniknęła krótko przed swoimi 16. urodzinami – przyp. red.). Została zabita w tak brutalny sposób, że miałam tę blokadę. Moja wizja kończy się w momencie, kiedy coś się dzieje – i dopiero później znów widzę. Coś mnie blokuje, ona nie chce mi tego pokazać – mówi Anna Kowalska. - Jest też Ylenia Maria Carrisi – ona sama do mnie przyszła. To córka Rominy Power i Al Bano, ona zaginęła ponad 30 lat temu. Jeśli mi się uda, to będzie to głośna sprawa. Staram się pomóc. W przyszłym roku jadę do Stanów, polska policja nie za bardzo chce współpracować, natomiast nawiązałam kontakt z policją amerykańską.

Ale zajmuje się nie tylko sprawami zaginięć... 

- Najczęściej są to... zdrady. Ludzie poszukują kochanek, kochanków swoich mężów i żon. Ale przychodzą też ludzie, którzy szukają po prostu rozwiązania swoich problemów. Pytają o zdrowie, o to, czy zostaną zwolnieni z pracy. W tym sensie zajmuję się też udzielaniem wsparcia duchowego.

Jak podsumowuje: jasnowidzenie to według niej i dar, i ciężar. 

- To jest psychiczne obciążenie. Mam silną psychikę – ale mimo wszystko jest to obciążenie – mówi.

Jest jasnowidzem i medium "na pełen etat" – to jej główne zajęcie i źródło utrzymania. Dla jasnowidzenia porzuciła zawody formalnie wyuczone: opiekuna medycznego, rejestratorki medycznej i sekretarki medycznej. Pasjonuje się też zielarstwem i... pisze swoją książkę, pt. "Książę ciemności" (gatunek: fantastyka) o szatanie, który zakochuje się w dziewczynie. Akcja osadzona jest w średniowieczu; książka jest o miłości, przebaczeniu i przemyśleniach filozoficznych. 

"Jestem szczęśliwa, że jestem w Iławie"

Anna Kowalska na co dzień mieszka w Warszawie. W Iławie jest jednak regularnym i częstym gościem. Gdy przyjeżdża, tak jak w czerwcu, gdy się spotykamy, to na kilka tygodni.

- Zdecydowanie jest to moje ulubione miasto. Każdemu je polecę na wypoczynek. Przyjeżdżałam tu z babcią, przyjeżdżałam tu z mamą, teraz przyjeżdżam sama – mam wiele dobrych wspomnień związanych z Iławą, chyba dlatego tak dobrze się tutaj czuję. Bywałam na "Złotej Tarce", zdarzyło się, że nawet na scenie! Rozmawiałam z wieloma artystami. Mam swój ulubiony pomost. Jestem szczęśliwa, że tutaj jestem. I będę wracać.

Tekst i wywiad: M. Chwałek.
Zdjęcia: archiwum prywatne.