Zadaniem objęty został niewielki, 40-arowy skrawek zieleni u zbiegu Alei Jana Pawła II i Żołnierzy Wyklętych, będący siedliskiem wielu ciekawych i cennych dla naszego miasta gatunków motyli. 

Ochrona tych owadów wymagała podjęcia między innymi takich czynności jak zatrzymanie procesu sukcesji naturalnej i usunięcie podrostu topoli osiki oraz klona jesionolistnego, których obecność na stanowisku przyczyniła się do zmiany warunków siedliskowych, a tym samym do stopniowego wypierania roślin zielnych będących pokarmem zarówno dla gąsienic, jak i dorosłych motyli.

Spośród obecnych na stanowisku gatunków, na szczególną uwagę zasługuje grupa niewielkich rozmiarów modraszków: korydon, srebroplamek, agestis i ikar. To właśnie ze względu na nie realizowane było zadanie. 

Modraszki wyróżniają się nie tylko wyjątkowym, niebieskim ubarwieniem, ale także dość niezwykłym cyklem życiowym. Do przejścia pełnego rozwoju, oprócz dwóch głównych zasobów pokarmowych: rośliny żywicielskiej dla gąsienicy oraz nektarodajnych roślin dla osobników dorosłych, modraszki wymagają także bliskiego sąsiedztwa … mrówek. Ich obecność zdecydowanie poprawia możliwości przetrwania gąsienic i przyszłych motyli. W zamian za opiekę nad larwami i poczwarkami modraszków mrówki otrzymują słodką wydzielinę, nazywaną nektarem, którą gąsienice produkują w specjalnych gruczołach.

W ramach zadania wykonana została także inwentaryzacja przyrodnicza, która prowadzona była na przełomie wiosny i lata. Obserwacje terenowe wykazały obecność łącznie 51 gatunków motyli i prawie stu innych bezkręgowców, w tym gatunków objętych ochroną częściową i ścisłą (np. rozróżka chabrowa i modliszka zwyczajna). Działania ochronne nakierowane na motyle przyczyniły się więc ostatecznie także do zachowania populacji wszystkich innych gatunków wymagających ciepłych, nasłonecznionych muraw.

Pospolite chwasty stanowią ważną bazę pokarmową dla owadów.

Artykuł sponsorowany.